Kinderen zijn koortsachtig bezig met cijfers. Magister gaat over cijfers. Ouders op het hockeyveld praten over cijfers. Op ouderavonden praat de onderwijzer over…cijfers. De prestatiemaatschappij heeft ons de voortdurende cijferdruk opgeleverd. Voor eventuele talenten en passies van kinderen is geen oog en ruimte. Ik ben bezorgd. Maar ook hoopvol.
Ik ben bezorgd over het effect van deze keiharde cijferfocus op de persoonsontwikkeling van kinderen. Ik denk dat we onszelf drie vragen moeten stellen.
- Gaan we niet voorbij aan het feit dat ieder mens uniek is? Creëren we niet juist een systeem dat onze kinderen oplegt om als een eenheidsworst hetzelfde te moeten kunnen als de anderen?
- Is het niet zo dat wanneer je je talent in je puberjaren ontdekt, dit vervolgens mag ontwikkelen met steun van je omgeving en daarvan je werk kunt maken, je meer kans maakt op een leven lang gelukkig zijn?
- En waarom zou iedereen tot universitair niveau moeten reiken en carrière maken? Het is toch echt al heel lang bekend dat status en geld niet per definitie het gelukkigst maken.
Natuurlijk helpen we bij Orbit uw kind aan betere schoolresultaten, met hart en ziel. Maar ik ben ervan overtuigd dat een te grote nadruk op kille cijfers geen warm bad is om als jong mens volledig tot ontwikkeling te komen. Hoopvol is, dat ik daarin niet de enige ben. We horen steeds meer geluiden in de media dat het onderwijs anders moet. Dat de cijfercultuur veel tieners een depressie oplevert. Dat er meer ruimte moet komen voor persoonsontwikkeling.
Grote kans dat het onderwijs zal veranderen, ik kijk ernaar uit. Leve de cijfers, maar vooral de talenten van onze kinderen.